اولين بار موزه پست در سال ۱۳۱۱ و با الهام گرفتن از موزه‌هاي تخصصي اروپايي در قسمتي از ساختمان وزارت پست و تلگراف (تلگرافخانه) كه در ضلع جنوبي ميدان توپخانه‌ي سابق مقابل ساختمان شهرداري (در سال ۱۳۴۹ ساختمان تلگرافخانه تخريب شد) قرار هتل امير تهران داشت، افتتاح شد. اما موزه‌ي فعلي در بنايي قرار دارد كه به شيوه‌ي معماري ملي ساخته شده و از ساختمان‌هاي مهم منطقه‌ي باغ ملي و دوره‌ي پهلوي اول بوده است. اين بنا در سال ۱۳۰۷ و در زمان وزراي قديم پست، صوراسرافيل و نظام الدين حكمت، با مساحت ۱۵،۰۰۰ مترمربع و صرف ۵۰۰ هزار تومان در خيابان سپه (امام خميني) ساخته شده است. موزه‌ي پست بعد از وقفه‌اي حدودا ۲۰ ساله، در سال ۱۳۶۹ پس از بازسازي بخش گمركات امانات پستي در اداره‌ي پست سابق (بال غربي آن) و با زيربناي ۶۰۰۰ مترمربع مجددا افتتاح شد. در سال ۱۳۷۴ با موافقت سازمان امور اداري و استخدامي كشور به موزه‌ي وزارت پست و تلگراف تلفن تغيير نام داد و سرانجام در سال ۱۳۷۸ به نام موزه‌ي پست و مخابرات شناخته شد. در حال حاضر مالك اين بنا وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات است. از ديگر هتل امير موزه‌هاي مشابه در شهرهاي ديگر ايران مي توان به ساختمان چاپارخانه ميبد يزد، ساختمان پست رشت، ساختمان قديمي پست چابهار، خانه مجتهدي‌هاي تبريز و ساختمان منشي باشي شيراز اشاره كرد.

خانه قديمي مشيرالدوله در حد فاصل هتل امير تهران خيابان منوچهري و جمهوري اسلامي در كوچه پيرنياي لالهزار واقع شده و منتسب به حسن پيرنيا ملقب به مشيرالدوله است كه از رجال برجسته دوره قاجار بود. عمارت مشيرالدوله سه طبقه است و مصالح به كار رفته در خانه مشيرالدوله، عمدتاً خشت و آجر است؛ ولي شيوه پوشش در طبقات مختلف متفاوت است. تزئينات خانه مشيرالدوله در نهايت سادگي كار شده و سطوح نماي خارجي آن ساده و يكدست آجر با بندكشي گچي و سطح و داخل بنا نيز عمدتاً صاف و يكدست است. گچبري و فرنگي كاري ايوان شمالي و هتل پژوهش هتل پژوهش تهران تهران كاشي كاري اتاق‌هاي زيرزمين بنا مهمترين تزئينات آن را تشكيل مي‌دهند. كاشيهاي به كار رفته در زيرزمين از جنس خشت، با ابعاد بزرگ و منقوش به تصوير شخصيتهاي اساطيري و تاريخي است.