موزه‌ي ساعت يا تماشاگه زمان در خرداد ۱۳۷۸ در عمارتي دو طبقه تاسيس شد. طبق اسناد موجود باغ فعلي موزه كه تا پيش از اين در دست وراث عبدالله خان منصور بوده است، در سال ۱۳۴۶ توسط حسين خداداد خريداري شد و از آنجايي كه اين فرد به هنر علاقه‌مند بود، تصميم گرفت آن را به يك اثر هنري تبديل كند. وي ساختماني از خشت و گل هتل پژوهش در آن بنا نهاد كه ۱۰ سال بعد تغييراتي در آن اعمال شد و اسكلت چوبي آن به آهني تبديل شد و تغييراتي درون بنا داده شد. استاداني نظير استاد كاشي براي معماري بنا، مهندس ابتكار به عنوان مشاور ساختمان و طراحان گچبري نظير حاج عبدالكريم نويد تهراني، استاد فرهاد يحيي پور و حاج علي شيخي نيز در ساخت اين بناي زيبا همكاري كردند. گچبري‌هاي زيبايي كه در اين بنا به چشم مي‌خورد، درون ساختمان تركيبي از سبك فرنگي و ايراني و در سردرها و حاشيه‌ها تركيبي از سبك قاجاريه و جديد است. از نكات قابل ذكر ديگر اين است كه اتاقي در اين بنا وجود دارد كه به اتاق اصفهاني‌ها معروف است و گچبري‌هاي آن كار سه برادر هنرمند به نام آقايان روحاني است. گچبري‌هاي اتاق اصفهاني‌ها برگرفته از اتاق هتل پرشيا تهران موسيقي كاخ عالي قاپو اصفهان و مربوط به دوره‌ي صفويه است. در اتاق تابلويي به نام تابلوي آفرينش نيز گچبري شده است. در تماشاگه زمان شما مي‌توانيد سير تكاملي ابزارهاي سنجش زمان را در آن مشاهده كنيد، از نمونه‌هاي اوليه، ساعت‌هاي مكانيكي تا نمونه‌هاي امروزي‌تر.
پراتسوم